Vorige zomer ging ik een weekje op excursie naar Rome. Natuurlijk vielen er een hoop grappige gebeurtenissen voor en hebben we flink veel gelachen. Want zeg nou zelf: die Italianen… Deze enorme blunder was zo leuk, dat ik er toen een column over geschreven heb. Ook nu kan ik het weer niet laten om hem met jullie te delen.
Twee weken geleden ging ik met school naar Rome. Maandag 6 juli vertrokken we met de bus richting Italië, waarna we de volgende morgen zouden aankomen bij het hotel. Helaas mochten we ’s avonds pas onze hotelkamer in. We hebben de hele middag in Rome gelopen en het Colosseum en Forum Romanum bekeken in de brandende zon. Na een lange, vermoeiende en vooral warme dag, konden we ’s avonds rond een uur of zes dan eindelijk gaan genieten van een verfrissende douche, hier had iedereen dan ook naar uitgekeken. Helaas pakte het net even anders uit!
Vriendin K. en ik deelden samen een kamer en dus ook de badkamer. Ik zou als eerste gaan douchen. Nadat ik al mijn spullen bij elkaar geraapt had, liep ik de badkamer in en wilde de deur achter me dichttrekken. Maar er was helemaal geen deur, alleen een deuropening. Nou, dat was lekker handig voor een badkamer. Ook K. snapte er niets van en zag nergens een deur. Er zat niks anders op dan een week lang te douchen met de deur open. Dat K. mij bloot zag en ik haar was geen ramp, maar als er mensen naar onze kamer zouden komen, terwijl één van ons net onder de douche stond… Tja, je raadt het al: niet zo fijn! Ik besloot me toch maar uit te gaan kleden en te gaan douchen, want er zat niks anders en op en zelf konden we er de lol nog wel van inzien, dat zoiets ook weer net ons moest overkomen.
Ik had net mijn haren gewassen, toen er op de deur van onze hotelkamer geklopt werd. O jee, daar had je het al. K. riep: “Dap, blijf waar je bent, niet uit de douche komen!” En bijna stokstijf bleef ik staan onder de douche. Ondertussen hoorde ik K. de deur open maken en haar in het Engels praten. Ook dat nog, dacht ik. Er bleek dus een Italiaanse vent van het hotel voor de deur te staan, die uitgerekend mij nodig had. Iedereen weet dat de gemiddelde Italiaan totaal geen Engels kan en het alleen maar blijft bij “You are bjoetieful!”, verder komen ze niet. K. legde aan de jongen uit dat ik onder de douche stond en dus niet kon komen met mijn identiteitsbewijs. Helaas begreep hij er niets van en wilde al binnenkomen. Na verschillende pogingen van K. begreep deze Italiaanse hotelmedewerker dan eindelijk dat ik onder de douche stond en dus niet de hotelkamer uit kon komen. Hij sprak met K. af dat ik zou komen, zodra ik klaar was met douchen.
Toen ik helemaal klaar was en er een heerlijk kokosnotenluchtje om me heen hing, sprong ik gauw onder de douche vandaan en trok mijn beha en onderbroek aan, de eerste de beste legging die ik kon vinden er overheen en daarover weer een lang wit hemd. Mooier kon het niet. Mijn haren stonden nog alle kanten op en ook de uitgelopen mascara zat over mijn hele gezicht. Maar die gekke Italiaan had niet veel tijd, dus gauw ging ik de kamer uit en de gang op waar die Italiaan stond te wachten en mijn leraar nota bene ook, het kon niet erger. Tot mijn schrik was die Italiaan zo verkeerd nog niet en dan vertoonde ik mezelf nog eens op mijn lelijkst. Snel gaf ik hem mijn ID, zette een handtekening en haastte me terug naar de hotelkamer waar K. inmiddels aan het genieten was van een heerlijke douche. Ik stond net mijn haren te kammen, tot er op de deur geklopt werd. Wie kon dit nou toch zijn? Het was alweer de Italiaan van daarnet, ik waarschuwde K. dat ze niet uit de douche mocht komen, omdat we weer ‘bezoek’ hadden. Wat bleek? Die stomme, maar best knappe Italiaan was iets vergeten en had nog een keer mijn ID nodig. Ik gaf geïrriteerd mijn pasje aan hem en toen de Italiaan had gekregen waar hij voor kwam, haastte ik me uit de voeten.
Later werd er voor een derde keer op de deur geklopt. Gelukkig was het niet weer de Italiaan, maar vriendin M. Natuurlijk lieten K. en ik haar meteen zien dat wij geen badkamerdeur hadden. M. geloofde dit niet, nam een kijkje en zei: “Maar dames, je moet de deur uit de gleuf trekken, het is een schuifdeur!” M. begon hard te lachen. K. en ik keken elkaar beduusd aan en het enige wat we konden uitbrengen was: “Dat was dus de naakte waarheid…”