Kijk niet weg,
maar volg me met je ogen

Lach niet om me,
maar lach naar me

Houd je handen niet van me af,
maar neem me bij de hand

Laat je gedachten er op los,
maar laat mij niet meer los

Ga niet weer weg,
maar neem me mee

Dan wordt het weer
zoals eerst

Nam de wind me maar mee
Naar een plek omhuld door wijsheid
Een plek waar enkel de stilte spreekt
En ze me zacht mooie beloftes influistert

Een plek waar mijn gedachten herleven
Niets weerhoud me om te dromen
De hoop te laten reizen
Door de ruimte waar gemoedsrust voortleeft

Niemand die me tegenspreekt
De stilte verkondigt haar waarheden
Ze is één met mijn gedachten
Ik zwijg

zij leegden hun geweren
kogels in hun hand
daar op die berg
ver buiten de stad
werd de eerste stap
naar de vrede gezet

het goud van de kogels
veroorzaakte felle stralen
zonnestralen vol hoop
voortaan geen ruzie
geen uitzichtloze strijd
geen haat meer

zij hieven hun geweren
voor de laatste keer
en met de kogels
werden ze omlaag gegooid

de vechtersbazen van de oorlog
waren nu de mannen van de vrede

Ergens waar een kamer
gevangen is in zijn eigen ruimte
Waar het donker is
En de kilte guur afsteekt tegen de verlaten muren
Waar de muren vechten om de ruimte
Waar zelfs het verste hoekje haast onvindbaar is

Daar ergens,
waar het licht al lang geleden is gedoofd
Ligt een verloren briefje
Zwarte letters op wit papier
De woorden zeggen:
‘Ooit was jij hier.’

De herfst laat zijn eerste druppels vallen
Met de druppels waan ik me terug
Terug naar de zomer
Met de wind mijlenver reizen

De vallende bladeren achterna
De koude bries achter mij latend
De warme lucht in
Op weg naar de zon

De zon die mij volgt
Mijn huid zacht streelt
Zo zacht
Vloeibaar als herfstdruppels

Langzaam drogen ze op
De zomer is bereikt
Mijn huid wordt bruin
Bruin als de herfstbladeren
Herfstdruppels, opgelost in de zomer

Staand boven het water
kijk ik omlaag
Zie mezelf weerkaatst door het licht

Denkend aan wat jij hebt gezegd
wat jij hebt bedoeld
wat jij hebt gewild
Dat ik naar mezelf leerde kijken

Nu sta ik hier
Zonder jou
Alleen maar het zachte golven van het water
en mijn silhouet

Ik zie het water
waar ik doorheen kan kijken
Ik zie mezelf
waar ik ook doorheen kan kijken

Langzaam worden mijn gedachten
één met de golven
De spiegel die ik me voorhoud
laat zien wat jij had bedoeld

Ik haast me naar je toe
Het kan alleen nog maar beter worden

Als de zwarte koeien
grijze vlekken krijgen
En de grijze lucht zwart wordt,
is er iets mis

 Als de passie verdwijnt
Het vuur dooft,
is er een groot gemis.

Zoals je daar ligt
en naar me kijkt
Je veelzeggende blik
die mijn dag verrijkt

Een speelse lach
Je hand in je zak
Ik stort me op je neer
met het grootste gemak

Emotieloos
Geen tranen
Geen pijn
Geen zucht

Alleen mijn adem
en de grauwe lucht