Koken. Ik vind het erg leuk. Zo leuk, dat ik het eigenlijk zelden doe. Ik heb er simpelweg geen tijd voor. Dan moet je er tijd voor maken, denk jij nu. Was het maar zo makkelijk. Nee, dat werkt niet. En uit die paar keer dat ik wél kook, komt niet bepaald een culinair hoogstandje voort. Dat dan weer niet. Helaas.

Ik heb altijd honger. Altijd. Of ik nou net uit bed kom of een uur eerder nog gegeten heb, het maakt niet uit. Ik kan iedere minuut van de dag eten. Oké, er zijn dagen dat ik niet aan voedsel moet denken. Dat is wanneer ik een kater heb of wanneer ik ziek ben, maar verder zou ik elk moment van de dag kunnen eten. Gewoon, omdat het zo lekker is.

’s Avonds of ’s nachts na het werken heb ik altijd reuze honger. Niet zo gek ook, wanneer je je bedenkt dat ik zeker zes uur zonder eten heb gezeten en dat nota bene in een restaurant. Zodra ik thuis kom uit mijn werk, trek ik dan ook alle keukenkastjes open en de koelkast wordt grondig geinspecteerd. Uiteraard wordt de vriezer niet vergeten. Dit allemaal op zoek naar iets lekkers, iets wat mijn buikje vult voor ik ga slapen. Zo kreeg ik zondag het geweldige idee een broodje hamburger te maken.

Maar ik houd van aparte dingen, het moet allemaal niet te saai en te gewoon zijn. Het werd daarom een broodje hamburger ‘a la Daphne’: twee witte boterhammen, daarop de – in de pan gebakken – hamburger, dan de verse prei, tomaat en champignons. Om het af te maken nog een klodder curry en mayonaise en mijn vette hap mét gezonde touch was af. Het smullen kon beginnen. En reken maar dat ik heb genoten. Benieuwd hoe lekker het was? Ik zou zeggen: trek je schort aan en waag je de keuken in. Succes gegarandeerd!