De taal van de liefde gaat om de bevrediging van de woorden. De taal van de liefde kan op twee manieren gesproken worden. De eerste manier, is meteen de mooiste manier. Puur en zacht. De taal zoals zij ooit bedoeld was. Je moet deze taal met gevoel voor de liefde spreken. De tweede manier is de ongecontroleerde manier van spreken. Hard en wild. Zinloos, wanneer je die taal spreekt.

De taal van de liefde, beter kon hij het niet noemen. Het was donker, een uur of vier ’s nachts en ergens eind december. Hij was net terug van een stapavond met zijn huisgenoten. Hij had Utrecht weer onveilig gemaakt. In de ene hand hield hij een flesje bier, in de andere hand zijn pen. Door het kleine lichtje dat er brandde, oogde zijn kamer mysterieus. Sporen van de avond ervoor waren nog te zien. Overal asbakken met sigarettenpeuken, lege flesjes bier, een paar flessen wijn. De dames wilden immers ook wat. Maar nu zat hij aan zijn bureau en schreef. Niets meer dan dat. Hij schreef. Waarom, wist hij ook niet. Hij schreef niet zo vaak namelijk, en zeker niet ’s nachts na het stappen.

Terugdenkend aan het afgelopen jaar, dacht hij aan alles wat 2010 hem had gebracht. Deze nacht was een goed moment om te schrijven over zijn herinneringen van het laatste jaar. De woorden bleven komen, zo snel als de sneeuwvlokjes langs het raam vielen, zo snel kwamen de woorden op papier. Hij schreef over de taal van de liefde. Wanneer de taal van de liefde spreekt, komen twee lichamen samen. Ze verstrengelen zich heel gemakkelijk tot een geheel. Seks, hij hield er van. Daar kwam hij eerlijk voor uit. Hij was jong en hij genoot. Ze konden hem niks maken.

Vroeger was dit anders. Toen hij een jaar of zestien was, bekeek hij alles veel serieuzer. Seks was iets wat je met je vriendin deed, anders niet. Dan was je een ‘player’ en daar wilde hij niet voor aangezien worden. Daar voelde hij zich toch echt te goed voor. Tot hij ging studeren en zijn houding veranderde. Als het kon, ging hij iedere avond stappen. Meisjes, die waren er genoeg. Jonge vrouwen eigenlijk. Ze waren in overvloed en deden niet zo moeilijk. Avontuurlijke meisjes, die vond hij het leukst. Het afgelopen jaar was hij dan ook regelmatig in een steegje beland of met een vrouw in zijn bed. En heel af en toe werd hij de volgende morgen wakker in een bed dat hij niet kende.

‘Ik geniet van seks, meer dan wie dan ook’, schreef hij. Maar dat zette hem aan het denken. Want wanneer hij een avontuurtje heeft, is dat meer geile seks. Hard en wild, maar ontzettend leuk. Net als een achtbaan eigenlijk. Je wilt zo graag, hebt even plezier en voor je het weet is het weer voorbij. Hij dacht terug aan de momenten dat hij wild van verlangen naast haar in bed had gelegen. Die momenten waarop zijn handen trilden, hij zijn lijf niet meer onder controle had. Hij wilde haar, alleen nog maar haar. Wanneer hij klaargekomen was, kon hij er weer tegen aan. Zweet op zijn voorhoofd, op zijn buik, overal. Maar zo’n avontuurtje bracht hem niet van de wijs. Het was routinewerk geworden. Hij wist niet beter, want hij deed het iedere week. Hij neukte maar wat in het rond, zolang zijn verlangens bevredigd werden, hoefde hij niet te klagen.

Toch waren er dit jaar ook momenten geweest dat hij serieus met een meisje bezig was. Momenten die hij veel meer koesterde dan die loze nachtelijke momenten. Deze momenten waren hem lief, net zo lief als het meisje waar hij nu over schreef. Hij was verliefd op haar. De seks die hij met haar had was zoveel mooier, intenser vooral. Daar draaide het niet om het klaarkomen, daar ging het om elkaar. De blikken in haar ogen zeiden genoeg. Haar lijf tegen zich aan, warm en zacht. Zijn handen overal. Zijn handen die ieder plekje van haar naakte lichaam wilden voelen. Haar zoenen op zijn buik, op zijn borst. Wat wist ze goed wat hij lekker vond. Het was puur, pure liefde.

‘De taal van de liefde gaat om de bevrediging van de woorden. De taal van de liefde kan op twee manieren gesproken worden. De eerste manier, is meteen de mooiste manier. Puur en zacht. De taal zoals zij ooit bedoeld was. Je moet deze taal met gevoel voor de liefde spreken. De tweede manier is de ongecontroleerde manier van spreken. Hard en wild. Zinloos, wanneer je die taal spreekt. En daarom, al is het alleen maar voor jou, ga ik in 2011 alles anders doen.’ Met die woorden sloot hij zijn verhaal af.