zij leegden hun geweren
kogels in hun hand
daar op die berg
ver buiten de stad
werd de eerste stap
naar de vrede gezet
het goud van de kogels
veroorzaakte felle stralen
zonnestralen vol hoop
voortaan geen ruzie
geen uitzichtloze strijd
geen haat meer
zij hieven hun geweren
voor de laatste keer
en met de kogels
werden ze omlaag gegooid
de vechtersbazen van de oorlog
waren nu de mannen van de vrede
Zo zie je dat er altijd een vrede kan heersen als men vanuit gevoel iets kan neerleggen.
Wel kan je uit je gedicht nog zoveel halen dat dagelijks in het leven gebeurd.
prachtig