Broodje hamburger a la Daphne

Koken. Ik vind het erg leuk. Zo leuk, dat ik het eigenlijk zelden doe. Ik heb er simpelweg geen tijd voor. Dan moet je er tijd voor maken, denk jij nu. Was het maar zo makkelijk. Nee, dat werkt niet. En uit die paar keer dat ik wél kook, komt niet bepaald een culinair hoogstandje voort. Dat dan weer niet. Helaas.

Ik heb altijd honger. Altijd. Of ik nou net uit bed kom of een uur eerder nog gegeten heb, het maakt niet uit. Ik kan iedere minuut van de dag eten. Oké, er zijn dagen dat ik niet aan voedsel moet denken. Dat is wanneer ik een kater heb of wanneer ik ziek ben, maar verder zou ik elk moment van de dag kunnen eten. Gewoon, omdat het zo lekker is.

’s Avonds of ’s nachts na het werken heb ik altijd reuze honger. Niet zo gek ook, wanneer je je bedenkt dat ik zeker zes uur zonder eten heb gezeten en dat nota bene in een restaurant. Zodra ik thuis kom uit mijn werk, trek ik dan ook alle keukenkastjes open en de koelkast wordt grondig geinspecteerd. Uiteraard wordt de vriezer niet vergeten. Dit allemaal op zoek naar iets lekkers, iets wat mijn buikje vult voor ik ga slapen. Zo kreeg ik zondag het geweldige idee een broodje hamburger te maken.

Maar ik houd van aparte dingen, het moet allemaal niet te saai en te gewoon zijn. Het werd daarom een broodje hamburger ‘a la Daphne’: twee witte boterhammen, daarop de – in de pan gebakken – hamburger, dan de verse prei, tomaat en champignons. Om het af te maken nog een klodder curry en mayonaise en mijn vette hap mét gezonde touch was af. Het smullen kon beginnen. En reken maar dat ik heb genoten. Benieuwd hoe lekker het was? Ik zou zeggen: trek je schort aan en waag je de keuken in. Succes gegarandeerd!

Blije woorden en niets anders

Soms heb je van die momenten dat je vindt dat je een geweldig leven hebt. Die momenten die je een glimlach op je gezicht doen toveren. Zomaar, voor je er ook maar over na hebt kunnen denken, besef je: ik ben gelukkig. Ik wil niets anders.

Dat moment ervaarde ik vandaag. Ik dacht terug aan de afgelopen dagen, de afgelopen tijd. Voor ik er erg in had, kwam er in me op dat ik het fijn vond, heerlijk. Een stemmetje in mijn hoofd zei: ik ben gelukkig, wat heb ik toch een geweldig leven. Als vanzelf had ik een grote glimlach op mijn gezicht.

Ik dacht aan mijn nieuwe opleiding. Het studeren, de school, de mensen. Alles is, al is het maar tot nu toe, erg goed bevallen. Ik heb niets te klagen. Lol en gekheid in de pauzes, lol tijdens de colleges, na school de stad in of lekker terrassen, allemaal leuk. Het studentenleven zoals het in mijn ogen zou moeten zijn. Of nou ja, één ding ontbreekt er nog. Een eigen kamer in Tilburg, maar ook die komt er wel.

Ook de weekenden zijn goed gevuld. Afspreken met al mijn lieve vriendinnetjes, uren aan de telefoon hangen met Vriendin A. of Vriendin R en de liefde voor het schrijven met Vriendin I. ’s Avonds lekker stappen in Tilburg of Breda en genieten van de overheerlijke wijn, de mannelijke aandacht en lekker dansen. Het leven is van jou, van niemand anders. Met die gedachte wordt het uitgaan helemaal een groot feest. Verder ga ik altijd met plezier naar mijn werk, waarna ik altijd net zo vrolijk en met een goed gevulde portemonnee thuiskom. Weer niets te klagen dus.   

 Als ik al deze mooie en fijne dingen bij elkaar optel, besef ik dat ik tevreden ben met hoe mijn leven op dit moment loopt. Daar word ik nóg gelukkiger van. Die glimlach is voorlopig niet van mijn gezicht af te krijgen. Stiekem hoop ik dat jullie met me meedoen, dat we allemaal een glimlach op ons gezicht hebben staan. Gewoon, omdat het eigenlijk zo makkelijk is. Gewoon, omdat we allemaal gelukkig zijn.

Spiegel

Staand boven het water
kijk ik omlaag
Zie mezelf weerkaatst door het licht

Denkend aan wat jij hebt gezegd
wat jij hebt bedoeld
wat jij hebt gewild
Dat ik naar mezelf leerde kijken

Nu sta ik hier
Zonder jou
Alleen maar het zachte golven van het water
en mijn silhouet

Ik zie het water
waar ik doorheen kan kijken
Ik zie mezelf
waar ik ook doorheen kan kijken

Langzaam worden mijn gedachten
één met de golven
De spiegel die ik me voorhoud
laat zien wat jij had bedoeld

Ik haast me naar je toe
Het kan alleen nog maar beter worden